نقش زن به عنوان عضوی از خانواده بسیار با اهمیت است

مسئولیت اداره‏ی جامعه‏ی اسلامی و پیشرفت جامعه‏ی اسلامی بر دوش همه است؛ بر دوش زن، بر دوش مرد؛ هر كدامی به نحوی بر حسب توانائی‏های خودشان. در مسأله‏ی زن آنچه كه در درجه‏ی اول اهمیت قرار دارد، مسأله‏ی «خانواده» است؛ نقش زن به عنوان عضوی از خانواده. به نظر من از همه‏ی نقشهائی كه زن میتواند ایفاء كند، این اهمیتش بیشتر است. البته بعضی‏ها اینطور حرفها را در همان نظر اول با شدت رد میكنند و میگویند آقا شما میخواهید زن را توی خانه اسیر كنید، محبوس كنید، از حضور در صحنه‏های زندگی و فعالیت باز بدارید؛ نه، به هیچ وجه قصد ما این نیست؛ اسلام هم این را نخواسته. اسلام وقتی كه میگوید: «والمؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر»، یعنی مؤمنین و مؤمنات در حفظ مجموعه‏ی نظام اجتماعی و امر به معروف و نهی از منكر همه سهیم و شریكند؛ زن را استثناء نكرده.
ما هم نمیتوانیم زن را استثناء كنیم. مسئولیت اداره‏ی جامعه‏ی اسلامی و پیشرفت جامعه‏ی اسلامی بر دوش همه است؛ بر دوش زن، بر دوش مرد؛ هر كدامی به نحوی بر حسب توانائی‏های خودشان. بحث سر این نیست كه زن آیا میتواند مسئولیتی در بیرون از منزل داشته باشد یا نه - البته كه میتواند، شكی در این نیست؛ نگاه اسلامی مطلقاً این را نفی نمیكند - بحث در این است كه آیا زن حق دارد به خاطر همه‏ی چیزهای مطلوب و جالب و شیرینی كه در بیرون از محیط خانواده برای او ممكن است تصور شود، نقش خود را در خانواده از بین ببرد؟ نقش مادری را، نقش همسری را؟ حق دارد یا نه؟ ما روی این نقش تكیه میكنیم. من میگویم مهمترین نقشی كه یك زن در هر سطحی از علم و سواد و معلومات و تحقیق و معنویت میتواند ایفاء كند، آن نقشی است كه به عنوان یك مادر و به عنوان یك همسر میتواند ایفاء كند؛ این از همه‏ی كارهای دیگر او مهمتر است؛ این، آن كاری است كه غیر از زن، كس دیگری نمیتواند آن را انجام دهد. گیرم این زن مسئولیت مهم دیگری هم داشته باشد - اما این مسئولیت را باید مسئولیت اول و مسئولیت اصلی خودش بداند. بقای نوع بشر و رشد و بالندگی استعدادهای درونی انسان به این وابسته است؛ حفظ سلامت روحی جامعه به این وابسته است؛ سَكن و آرامش و طمأنینه در مقابل بیقراری‏ها و بی‏تابی‏ها و تلاطم‏ها به این وابسته است؛ این را نباید فراموش كنیم. این هنری نیست كه زن كار مردانه را تقلید كند؛ نه، زن یك كار زنانه دارد كه ارزش آن از هر كار مردانه‏ای بیشتر است.
امروز دستهای بشدت مشكوك موج ضد ارزشی را در دنیا به راه انداخته‏اند - كه در همه جا هست، در كشور ما هم متأسفانه در گوشه و كنار دیده میشود - اینها میخواهند زن را وادار كنند به اینكه بشود یك مرد! این را كسر شأن زن میدانند كه چرا فلان كارها را مرد میكند، زن نكند! این كسر شأن است؟ نگاه به این مسأله، نگاه غلطی است. این را عیب میگیرند كه چرا شما میگوئید زن، زن است؛ مرد، مرد است. خوب، مگر اینطور نیست؟ شما دلتان میخواهد كه ما بیائیم بگوئیم زن، یك مرد است؛ آن وقت یك مرد مصنوعی؛ كپی دوم مرد! این چه افتخاری است برای زن؟ افتخار برای زن این است كه یك زن باشد؛ یك زن كامل، یك مؤنث كامل. در مقام ارزشگذاری‏های والا اگر نگاه كنیم، این ارزش - یك زن كامل بودن - از یك مرد كامل بودن كمتر كه نیست، در مواردی قطعاً بالاتر و بیشتر هم هست. ما چرا این را از دست بدهیم؟ البته مسئولیتهائی هست كه مشترك است. همانطور كه گفتیم، مسئولیت حضور در جامعه و فهمیدن دردهای عمومی جامعه و سعی در علاج دردهای عمومی جامعه، مخصوص مرد و مخصوص زن نیست؛ زنها هم نمیتوانند شانه‏شان را از این مسئولیت خالی كنند. اگر زنها باید در این زمینه كاری انجام بدهند، البته باید انجام بدهند - محدودیتی هم وجود ندارد - اما مسئولیتهای اختصاصی هم، یعنی آن كاری كه خدای متعال به حسب طبیعت به عهده‏ی زن قرار داده، مهم است.